Eén van die zaken waar ik een bloedhekel aan heb is dat in de media gesteld wordt dat je in de beurs moet stappen omdat het spaarboekje niets opbrengt. Dat laatste is ook zo. Het afpakken van de intresten van de burger is wellicht de grootste diefstal ooit gepleegd. Nog is het niet genoeg. Straks moeten we bij sommige financiële instellingen ook nog eens betalen op ons spaargeld. Mijn grootmoeder had over “machtshebbers” een mooi gezegde: “des duivels zak is nooit vol” en nog een mooie die ik nooit vergeet is “de vette zwijnen voelen het niet wanneer de magere honger hebben”. Dat de beurs synoniem zou zijn voor een plaats waar het makkelijk geld verdienen is noem ik een leugen. Er zijn goede tijden en er zijn slechte tijden. Of zoals Cees Smit ooit zei: “er is een tijd om te beleggen en er is een tijd om te gaan vissen”. Het verhaal over lange termijn mag dan wel zieltjes de beurs in lokken maar wie overleeft een tussentijdse klap van tientallen procenten om er dan jaren over te doen om je inleg (misschien) terug te zien. Er bestaan aangenamere vormen om je spaarcenten te gebruiken. In mijn ta-groepen geef ik al geruime tijd aan dat ik posities afbouw. Mogelijks ligt mijn visgerief te vroeg klaar, mogelijks ook niet. Waar ik naar kijk is naar het wvs-systeem van Welles Wilder. Ik gebruik het systeem sinds 2005. Ik weet uit ervaring dat de index gemiddeld nooit langer dan 3 maand boven de atr-lijn blijft. Nu is dat al dik 5 maanden. De beurs zit in extra-time. Een slot onder de lijn geeft een verkoopsignaal. In de grafiek is er een potentiële stijgende wig. Valt de koers er uit dan is de regel dat de oorsprong van het patroon wordt opgezocht. Die daling kan traag gaan maar ze kan er ook komen met een forse uitschuiver. Naar boven toe is er volgens de Andrews pitchfork nog wat ruimte. We zijn half april: The worst six months gaan volgens Hirsch and Hirsch van start op 1 mei. Ik ben benieuwd …